پلورالیزم از جمله مباحث جدید کلامی در حوزه دین شناسی است که در سالهای اخیر در کشور ما نیز پیرامون آن ترجمه تعمق، نقد و حتی چالشهایی رخ داده است. همچنین توسط برخی اندیشمندان معاصر، در جامعه علمی و دینی ما نیز انعکاس یافته، پلورالیزم (pluralism) یا کثرت گرایی که مطابق آن، تمام ایده ها و اندیشه های بشری و به ویژه ادیان بزرگ که توان، قابلیت و جاذبه همسانی داشته و جمعیتهای بزرگی را در شمار پیروان و گروندگان خود دارند، از حقانیت یکسانی برخوردارند. به نظر می رسد بررسی و توجه به زمینه های پیدایش این تفکر و صورتهای قابل تصور آن و نیز تعیین موارد قابل پذیرش و دفاع این دیدگاه و همچنین آنچه از مجموعه عقاید اسلامی می تواند بدیل و جایگزین صور غیر قابل قبول آن باشد، هنوز هم به رغم نوشته ها و نظراتی که در این موضوع، ابراز و اظهار شده، تازگی و حتی ضرورت خود را حفظ کرده است.
در این راستا، مقاله پیش رو پس از اشاره به معانی و مفهوم، تاریخچه و زمینه ها و علل پیدایش این تفکر، به تبیین محل نزاع پرداخته و از استناد به آیات قرآن و روایات اسلامی، غافل نشده است. در ادامه، برخی ادله آنان را نقل و سپس پاسخ داده ایم….